مرا ببوس…

علیرضا 2020-02-09 خاطرات, موسیقی 67 بازدید

امان نمی‌دهی ای سوزِ غم به سازِ دلم
بیا که گریهٔ بی‌اختیار را مانی…

– م. الف. سایه

درباره علیرضا

بالاخره هر آغازی تنها ادامه ایست و كتاب حوادث همیشه از نیمه ی آن باز می شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

روزنوشته‌های علیرضا هاشم‌آذر